Beste Pim, Florens, Melanie en kinderen, Els en ik condoleren jullie met het overlijden van Akke. Wat een verlies. Met heel veel belangstelling en intens hebben we het afscheid in Zeist gevolgd. Wat een prachtige bijeenkomst. Met name het pianospel van Akke was zo ontroerend in onze ogen. Maar ook jullie afscheidswoorden vormden een roerend onderdeel van het geheel. De vele foto's van vaak dierbare momenten in haar leven waren een bijzondere bijdrage van al die lange jaren dat jullie samen waren. We hopen in de komende tijd een afspraak te mogen maken om bij te praten. We herinneren ons als de dag van gisteren de eerste ontmoeting op Vlieland. Toen ik na het weekend mijn moeder over onze ontmoeting inlichtte en de naam Walma van der Molen viel veerde zij op en kwam met verhalen van vroeger. Onze buurvrouw in Blitar op Java Lenie Meuleman- Walma van der Molen was een goede vriendin in vredestijd maar ook in de kampen Galoehan, Banjoebiroe 10 en later 11. Oom Toon, haar man, kwam helaas om in Birma. Zijn graf hebben we met twee van onze kinderen in 2008 bezocht. Het dagboek van je vader, waarvan ik een dierbaar stukje heb over mijn vader, kan dan ook ter sprake komen. Veel om bij te praten. Ook voor de kinderen, als zij daar voor zouden voelen. Veel sterkte intussen en hopelijk tot ziens, Els en Joost.